அமுதவல்லி காத்திருந்த மேடை யண்டை
அழகியபூஞ் சோலையண்டை உதாரன் நின்றே
இமையாது நோக்கினான் முழுநி லாவை.
இருவிழியால் தழுவினான்; மனத்தால் உண்டான்!
சுமைசுமையாய் உவப்பெடுக்க, உணர்வு வெள்ளம்
தூண்டிவிட ஆஆஆ என்றான்; வாணி
அமைத்திட்டாள் நற்கவிதை! மழைபோற் பெய்தான்!
அத்தனையும் கேட்டிருந்தால் அமுத வள்ளி.
'புரட்சிக்கவியிலிருந்து' ஒரு சிறு பகுதி.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக