#RM058
99/75+
கருப்பு புத்தகம்
(துருக்கி நாவல்)
ஓரான் பாமுக்
Orhan Pamuk
தமிழில் : எத்திராஜ் அகிலன்
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
பக்: 624
அறிவின் கழிக்கூத்தாட்டம் எல்லா நேரங்களிலும் சிறப்பாக அமைந்து விடுவதில்லை. ஆனால் அந்த காட்சியை கச்சிதமாக கட்டமைப்பதற்கான முயற்சிகளின் அரங்கேற்றம் சுவாரசியமானதா? இல்லை,அயற்சியை தரக்கூடியதா? என்பது வாசகனின் மன அனுபவங்களை பொறுத்தது.
'காலிப்' தனது கதையை சொல்கிறான். இந்த கதை தீராத வலிகளையும் அதற்கான மனிதர்களையும் அவர்களை மையப்படுத்தும் காட்சிகளையும் நிகழ்வுகளையும் கொண்டு அது அவனுள் பேருவுருவாகி அவனை விட்டு விலகாமல் முதுகின் பின்னால் ஒரு நிழல்போல் அமர்ந்து அச்சுறுத்தி ஓடும், ஓட வைக்கும் வாழ்க்கையைத் தருகிறது.
ஒருநாள் அவன் துயில் களையும் காலை வேளையில் அவனது காதல் மனைவி ரூயா காணமல் போனாள் என்பது அவனது வாழ்வை துயிலற்றதாக மாற்றி விடுகிறது. ஒரு கதையின் மூலத்தை தேடி கண்டடைவது போன்ற சிரமத்தை அவன் மனைவியை தேடிச்செல்லும் போது உணர்ந்து கொள்கிறான். அவள் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் ஓடிச் சென்றதற்கான காரணங்களை அவன் மனம் தேடத்துவங்கிய போது அதில் அவனது பங்கும் அதிகமிருப்பதை கண்டுகொள்கிறான்.
வக்கீல் தொழிலில் மூழ்கியுள்ள அவனால் துப்பறியும் நாவல்களை விரும்பி வாசிக்கும் அவனது மனைவி ரூயாவின் மீது கவனம் செலுத்துவதற்கு நேரமில்லை. அதே சமயம் அவளது ஒன்று விட்ட சகோதரனும் பத்தி கட்டுரைகள் எழுதும் பிரபல வாரயிதழின் பிரபல்யமான எழுத்தாளன் ஜெலால் மீது அவனுக்கொரு ஈடுபாடு இருக்கிறது. அதே போன்றதல்லாத ஈடுபாடு ரூயாவுக்கும் இருந்ததென்பதை பிற்பாடு தெரிந்து கொள்கிறான்.
இந்நாவலை முக்கோணத்தின் மூன்று புள்ளிகளாக கருதும் வேளையில் இந்த மூன்றாவது புள்ளியான ஜெலாலின் வாழ்க்கையை தனது கனவாக கொள்வதுடன் அதை நினைவெளியிலும் பொருத்தி பார்க்கிறான் காலிப். இவனை போலவே ஜெலாலின் வாசகர்கள் கூட எழுத்தின் மாய மசியை தங்கள் மீது பூசிக்கொண்டு அவர்கள் வாழ்வை தொலைத்து விட்டு எழுத்தாளனின் அங்கியை அணிந்து கொள்வதை பெருமிதமாக நினைக்கிறார்கள். ஆனால் அந்த அங்கி ஒருநாள் கிழிபடும்போது தங்கள் உண்மையான சுயத்தை கண்டு கொள்கிறார்கள். ஆனால் வேறொருவரின் வாழ்க்கையை தங்கள் வாழ்வில் வைத்துருட்டிய காலம் திரும்ப வருமா..?
விபரீதம் என்பது இழப்பின் பிரதியான கோபம். அது ஒருநாள் பூஜித்த எழுத்தாளன் மீது மூர்க்கமாக திரும்பும். இழப்பின் பினை மீட்பான கோபம் என்பது ஒரு இறுதியான தற்கொலையைத் தவிர வேறில்லை.
காலிப் - ரூயா - ஜெலால் ஆகிய மூவரும் முக்கோணக் கதையின் புள்ளிகளாக ஆழம் பதிக்கும் அதேவேளையில் அந்த புள்ளிகளை இனைக்கும் எழுத்தாளர் பாமூக்கின் நீண்ட நெடிய பார்வை கோடுகளுக்கிடையில் முக்கோணத்தின் உள்வெளியில் அடங்கியுள்ள இஸ்தான்புல் நகரின் மீட்கமுடியாத படிமங்களை காணலாம். இந்நகரின் வரலாறு, இலக்கியம், ஒவியம், அரசியல், வாழ்வியல், புரட்சி என அனைத்தும் அதில் நிரப்பப்பட்டுள்ளது.
ஜெலாலின் பத்தி கட்டுரைகள் வழியேயான பன்முக சாளரக்காட்சி படிமத்தை இப்புத்தகம் காட்டுகிறது. பொறுமை எனும் கரம் கொண்டு வாசகன் சாளரத்தின் திரையை விலக்கும்போது பனியின் வடிவங்கள் நம் மனதில் உருவாக்கும் மாயபிம்பங்களை நாம் சரிபார்க்கும் போது பனியுருகி வேறொரு உருவில் மீண்டும் நம் மனதை ஆக்கிரமித்து விடுகிறது. ஜெலால் தனது பார்வையில் அறுபத்தி நான்கு குறிப்புகளை ஒரு பத்தி எழுத்தாளனுக்கு பயன் தரும் குறிப்புகளாக பகிர்கிறான்.
மேலைநாடுகள் தங்கள் இலக்கிய கொடியை உயர்த்திப்பிடித்து கொண்டிருக்கும் போது, கீழைநாடுகளிடமிருந்து மேலைநாடுகள்
களவாடிய இலக்கிய குற்றச்சாட்டுகளை துணிவாக முன்வைக்கிறார். இலக்கிய மரபுகளை மனநிம்மதி தரும் சுவர்கடிகாரங்கள் என உவமைப்படுத்துகிறார். இந்த சுவர் கடிகாரங்களுக்குள் ஒன்று சரி, மற்றொன்று தவறு என்பதெல்லாம் சுத்த அபத்தம் என்கிறார்.
காலிப் தனது அகநிலை தடயங்களை புறநிலையில் உறுதி செய்யும் போது அவன் மனைவி ரூயா, எழுத்தாளர் ஜெலாலுடன் ஓடிப்போனதை உறுதி செய்து கொண்டு ஜெலாலின் இருப்பிடங்களை நுகர முயல்கிறான். இந்த முயற்சியில் ரூயா வாசத்தின் நினைவரிப்பை விட ஜெலால் வாசத்தின் பேரரிப்பே அவனை ஆட்கொண்டு அலைகழிக்கிறது. ஜெலால் எழுதிய பத்தி கட்டுரைகள் வழியே தடயங்களை தேடினாலும் முதல் மர்ம முடிச்சை (ரூயா) அவிழ்ப்பதற்குள் சிக்கலாகி போன இரண்டாவது (ஜெலால்) முடிச்சில் முயங்கி விடுகிறான்.
நாடகத்திரையில் அவன் தேடி கொண்டிருக்கும் முகம் அவனாகி போன பின்பு காணாமல் போன ஜெலால் பெயரில் இவன் பத்தி கட்டுரைகளை எழுதத் துவங்கிவிடுகிறான். இது அவனது சுயஅழிப்போடு சேர்த்து அவனது தொலைந்து போன மனைவியின் தேடுதலுக்கு முடக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
அடர்துர்க் பாலம், பக்கிர்காய் புகைவண்டி நிலையம், கரக்காய் படகுத்துறை, தாக்ஸிம் சதுக்கம், நியூஏஞ்சல் திரையரங்கம், கேலட்டா பாலம், பொற்கொம்பு கழிமுகம், காபியகம், ஆலாவுதீன் பலசரக்குக்கடை, பாஸ்ஃபரஸ் நீரினைப்பு என இஸ்தான்புல் நகரின் முக்கிய குறியீட்டு மையங்களை தேர்ந்த வரைபடவியல் நிபுணருக்கான கவனத்தோடு காட்சிபடுத்தும் பாமூக், வாசகனை காலிப்பின் வழி நிழலாய் சேர்ந்தழைத்து போகிறார்.
காஃப் குன்றில் வசிப்பதாக நம்பப்படும் சிமுர்க் எனும் புராணிகப் பறவையை பற்றிய மாயக்கதைகளை சதுரங்க எழுத்தாக்கத்தில் சிக்க வைப்பதற்கு முன்பு தனக்குள் பொதிந்துபோன வாசகனின் வாசிப்பு எழுச்சியை முன்வாசகமாக ஒவ்வொரு அத்தியாயத்தின் முன்துவக்கமாக தந்துள்ளார் பாமூக்.
துருக்கியின் படைப்புகளை ஆங்கில மொழியாக்கம் செய்வதிலுள்ள சிரமங்கள் ஓரான் பாமூக்கின் படைப்புகளை பொறுத்தவரை சவால் நிறைந்தது. இது அதன் கடினத்தன்மையை தமிழ் மொழியாக்கத்தில் பிரதிபலித்தாலும் அதன் வசீகரத்தன்மையை இழந்துவிடவில்லை. ஓரான் பாமூக்கை தமிழ் வாசக உலகம் பேசும் தறுவாயில் ஜி.குப்புசாமி எனும் சிறப்பான மொழிப்பெயர்ப்பாளரை மறந்துவிட முடியாது. கருப்பு புத்தகத்தின் வாசிப்பு துவக்கத்தில் குப்புசாமியின் சுயமுத்திரையின் பரிட்சையத்தை மனம் ஒப்பிட்டுச் சென்ற போதும் எத்திராஜ் அகிலனும் தனது கடின உழைப்பின் பொருட்டு நம்மை அவர் மொழியாக்கத்திற்குள் ஈர்த்துவிடுகிறார்.
பாமூக்கின் செறிவான எழுத்துநடையின் லயத்தை வாசகன் தனது அறிவின் முயற்சியால், பொறுமையால், கற்பனையால், வாசிப்பின் நெடிய அனுபவத்தால் மட்டுமே தனதாக்கி கொள்ள முடியும். இல்லையெனில் ஒலிக்குறிப்புகள் வழியே நிகழ்ந்தேறும் பொம்மலாட்டத்தின் தொடர்ச்சியை புரிந்து கொள்ள முடியாது. எனவே அத்தகைய வாசகர்கள் ஓரான் பாமூக்கின் வரவிற்காக சிறிது நாட்கள் காத்திருக்கலாம்.
இறுதியில் "அருகிலிருக்கும் போது இருப்பின் உணர்வை தவறவிடுகிறோம். இல்லாத போது வலியின் ஆழத்தை உணர்ந்து கொள்வதிலிருந்து நாம் தப்ப முடிவதில்லை" என்பதை சொல்லிக்கொண்டு, ஜெலால் எழுதிய பத்தி கட்டுரைகளை ஒன்று சேர்த்து
"கருப்பு புத்தகம்" என் பெயரில் தொகுப்பாக்கியது காலிப்பை பொருத்தவரை அவன் துயரை அது நீட்சிப்படுத்துகிறது என்பதையும் பதிவு செய்கிறேன்.
சாகச பயணம் செய்து வீடு திரும்பிய பயணியின் சந்தோஷத்திற்கு ஈடானதாக வாசிப்பை நிகழ்த்த முடியும்.
அன்புடன்
மஞ்சுநாத்
நன்றி :
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக