யமுனை – நினைவுகளும் கலங்கலும்
யமுனை ஒரு நதி மட்டுமல்ல.
அவள் ஒரு நினைவுப் பாதை.
அமைதியாக ஓடிக்கொண்டே,
மனிதனின் உள்ளத்தை
மெதுவாகக் கலக்கும் நதி.
காக்கா காலேல்கர்
யமுனையைப் பார்க்கும்போது
மற்ற நதிகளைப் போலவே
அவளை அளக்கவில்லை.
அவர் அவளை
உணர்ந்தார்.
கங்கை போல்
அவள் முழுமையான தாய்மையல்ல.
யமுனை
ஒரு மனநிலையை நினைவூட்டுகிறாள்.
யமுனை கற்றுத் தரும் முதல் பாடம் – நினைவு
யமுனைக் கரை
இந்திய வரலாற்றின்
மிக அடர்த்தியான நினைவுகளால் நிரம்பியுள்ளது.
கிருஷ்ணனின் புல்லாங்குழல்,
காதலும் விளையாட்டும்,
அதன் பின்
அரசுகளும், போர்களும்,
நகரங்களும்,
நகரங்களின் சிதைவும்.
யமுனை
எல்லாவற்றையும் பார்த்திருக்கிறாள்.
அவற்றைச் சுமந்திருக்கிறாள்.
ஆனால்
எதையும் அறிவிப்பதில்லை.
காக்கா காலேல்கர்
இங்கே ஒரு முக்கியமான உண்மையைப் பார்க்கிறார்:
நினைவுகள்
சுமையாக மாறக்கூடாது.
அவை ஓட்டமாக இருக்க வேண்டும்.
மனிதன் நினைவுகளைப்
பிடித்துக் கொள்கிறான்.
அதனால் தான்
அவன் மனம் கனமாகிறது.
யமுனை
நினைவுகளை
ஓட விடுகிறாள்.
கலங்கல் – யமுனையின் இரண்டாவது பாடம்
யமுனை
எப்போதும் தெளிவான நீர் அல்ல.
அவள் பல இடங்களில்
கலங்கியிருக்கிறாள்.
காக்கா காலேல்கர்
இந்த கலங்கலை
குற்றமாகப் பார்க்கவில்லை.
அவர் கேட்கிறார்:
“மனித மனம்
எப்போதும் தெளிவாக இருக்கிறதா?”
யமுனையின் கலங்கல்
மனித வாழ்க்கையின்
உண்மையைப் போலவே:
சந்தேகம்
குழப்பம்
வருத்தம்
ஏமாற்றம்
இவை இல்லாத வாழ்க்கை
உண்டா?
யமுனை
கலங்கியபோதும்
ஓடுவதை நிறுத்தவில்லை.
இதுவே
மிக முக்கியமான பாடம்.
யமுனை – புனிதமும் அசுத்தமும்
யமுனை
வழிபடப்படுகிறாள்.
அதே நேரத்தில்
அவமதிக்கப்படுகிறாள்.
பூஜையும்
கழிவும்
ஒரே நீரில் கலக்கின்றன.
காக்கா காலேல்கர்
இதைப் பார்த்து
மனிதனை நோக்கி
மெதுவாகச் சொல்கிறார்:
“நீ புனிதத்தை
பேசுகிறாய்.
ஆனால்
புனிதமாக
வாழுகிறாயா?”
யமுனை
மனிதனின்
இரட்டை முகத்தை
அமைதியாக வெளிப்படுத்துகிறாள்.
இன்றைய மனிதனுக்கான யமுனையின் கேள்வி
இன்றைய மனிதன்
தன் மனம் கலங்கினால்
அதை மறைக்கிறான்.
சிரிப்பின் பின்னால்,
வேலையின் பின்னால்,
புகழின் பின்னால்.
யமுனை சொல்கிறாள்:
“கலங்குவது
குற்றமல்ல.
தேங்குவதுதான் ஆபத்து.”
மனம் கலங்கலாம்.
வாழ்க்கை சிக்கலாம்.
ஆனால் ஓட்டம்
நிறுத்தப்படக் கூடாது.
யமுனை போல வாழ்வது
யமுனை போல வாழ்வது என்றால்:
நினைவுகளை மதிப்பது
ஆனால் அவற்றில் சிக்கிக் கொள்ளாமல் இருப்பது
மனம் கலங்கினாலும்
வாழ்க்கையைத் தொடர்வது
காக்கா காலேல்கர்
இந்த மனநிலையையே
மனிதனுக்கான
உண்மையான வளர்ச்சி எனக் காண்கிறார்.
தெளிவு
ஒரே நாளில் வருவதில்லை.
அது
கலங்கலின் வழியாகத்தான்
பிறக்கிறது.
முடிவில்…
கங்கை
நமக்கு தியாகத்தையும்
பொறுமையையும் கற்றுக் கொடுத்தாள்.
யமுனை
நமக்கு
நினைவுகளோடு வாழ்வது எப்படி
என்பதை
கற்றுக் கொடுக்கிறாள்.
நாளை
நாம் இன்னும் ஆழமான
ஒரு நதியைச் சந்திப்போம்.
நன்றி:
ChatGPT!🙏🙏🙏
(ஜீவன்லீலா: நதிகளுடன் பயணம் தொடரும்)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக