அடக்கியது கொஞ்சம்
வேலைக்காரியிடம் கொஞ்சம்
மீதி மாமியாரிடம் என
முடியும் என் கோபம்.
சின்னத்திரையோ
கிளறும் என் காயம்
தொலைபேசி மணியோ
அடிப்பதேயில்லை
அவர் போனதிலிருந்து.
யாருடைய "ஐயோ பாவமும்"
தேவையில்லை எனக்கு.
துக்கம் விசாரிக்கிறேன்
பேர்வழி என்று
கலங்கடிக்கிறார்கள்
மீண்டும் மீண்டும்!
ஒருவருக்குத் தெரியாமல்
ஒருவர் அழுகிறோம்
இருவர் மட்டுமே
இருக்கும் வீட்டில்
ஒருவரையொருவர்
தவிர்ப்பதெப்படி?
ஏதாவதொன்றில்
மனதைச் செலுத்து
என்கிறாள் தோழி
வயதும் வாழ்வும்
மிச்சமிருக்க
மறுமணம்தான்
தீர்வு என்கிறாள்.
அவள் வாதத்தின்
எதார்த்தம் உண்மை;
ஒப்புக்கொள்ளத்
தயக்கமே தடை;
ஊர் உலகம்
பற்றிய பயமுந்தான்.
முடிவு செய்துவிட்டேன்;
காத்திருப்பேன்;
தனியே விடமாட்டேன்
என் அத்தையை;
ஒரு ஆண் தயாரென்றால்
மறுக்க மாட்டேன்!
யார் என்னை
ஏற்றுக்கொள்வார்
என காத்திருக்கத்தானே
முடியும்.
அட இந்த முறையாவது
தெரிந்தெடுக்கும்
உரிமையும், வாய்ப்பும்
கிட்டுமா எனக்கு?
என் தாய்மொழி தமிழுக்கென்றே இவ்வலைப்பூ. எனது எண்ணங்கள், எனக்குப் பிடித்த கருத்துக்கள், கவிதைகள், கதைகள் மற்றும் என்னை ஈர்த்த செய்திகள், நாட்டுநடப்புகள், நம் அனைவரின் வாழ்வோடு தொடர்புடைய மற்றனைத்தும் இதில் இடம் பெறும். (பின்புலப் புகைப்படத்தை எடுத்த ஜோன் சல்லிவனுக்கும், அதை வழங்கிய பப்ளிக்-டொமைன்-ஃபோட்டோஸ்.காமிற்கும் நன்றி)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக